در این مسابقه که محدود به اتفاقات یکسال اخیر در کشور بود، 1369 عکس از 153 عکاس شرکت کردند که بعد از داوری و انتخاب، 41 قطعه عکس و 9 مجموعه عکس به بخش نهایی مسابقه و سپس نمایشگاه راه یافتند. نمایشگاه آثار برگزیده این مسابقه از تاریخ 19 آذر ماه تا 29 آذر در خانه عکاسان ایران دایر شد.
در بین آثار منتخب به نمایش درآمده، عکس‌هایی با محورهای اجتماعی، سیاسی و حتی ورزشی دیده می‌شوند. تعداد بسیار زیادی از عکس‌ها مربوط به اتفاقات مهم یک سال گذشته هستند، اتفاقاتی که اغلب آنها تیترهای اصلی صفحات روزنامه‌ها را به خود اختصاص داده‌بودند، در بین عکس‌های این نمایشگاه تصاویری از رئیس‌جمهور ایران در کنار مقامات سایر کشورها، تصاویر برخورد نیروی انتظامی با اراذل و اوباش، مبارزه با بدحجابی و تخریب و آتش زدن پمپ بنزین‌ها در روزهای نخست سهمیه‌بندی بنزین و حتی پرش دختر جوانی از روی مانع در مسابقات دو دیده‌می‌شود.
امیر امیری، مدیر نمایشگاه‌های خانه عکاسان ایران در مورد اهداف این مسابقه می‌گوید:هدف اصلی ما تغییر سطح سواد بصری جامعه بود. ما امیدواریم با برگزاری چنین مسابقات و نمایشگاه‌هایی نگاه‌های کلیشه‌ای موجود به مسایل خبری را تغییر دهیم.
داوری نخستین مسابقه عکس خبری سوره با حضور داوران، جهانگیر رزمی، برنده جایزه پولیتزرعکس، حسین قندی، استاد علوم ارتباطات، کاوه کاظمی، فتوژورنالیست و مدرس عکاسی دانشگاه‌های ایران، بن کرتیس، دبیر عکس بخش خاورمیانه خبرگزاری آسوشیتدپرس و برنده جایزه ورلد پرس فتو، کارن فیروز، دبیر عکس خبرگزاری رویترز در ایران، در خانه عکاسان ایران برگزارشد.
هیأت داوران نفرات برگزیده این مسابقه را به این شرح معرفی کردند، در بخش تک عکس خبری «مهدی قاسمی»به‌عنوان نفر اول، «مصطفی حق‌گو» به‌عنوان نفر دوم و «حسین فاطمی» به‌عنوان نفر سوم این مسابقه معرفی شدند و به ترتیب 10 سکه، 7 سکه و 5 سکه بهار آزادی دریافت کردند. در بخش مجموعه عکس نیز «اشرف سادات طباطبایی» به‌عنوان عکاس برتر انتخاب شد.
حسن سربخشیان دبیر مسابقه عکس خبری سوره نیز با اشاره به این که عکاسی ما در جهان با عکاسی خبری شناخته شده‌است، تصریح می‌کند:متأسفانه ما تاکنون به صورت مستمر روی شناساندن این رشته هنری کار نکرده‌ایم.
این عکاس خبری در ادامه به مشکلات عکاسی خبری ایران اشاره کرده و می‌گوید: یکی از بزرگترین مشکلات ما در زمینه عکاسی خبری عدم رعایت حقوق مادی و معنوی عکاسان و همسان نبودن خواسته‌های مطبوعات با انتظارات عکاسان است. عکاسان خبری ایران این امکان و توان را دارند که هم سطح با جریان هم صنف خود دردنیا حضور داشته باشند ولی مطبوعات ایران از این توانایی‌ها استقبال نمیکنند. ما باید عکاسی خبری را به جامعه بشناسانیم و با سعه صدر بیشتری با عکاسی خبری برخورد کنیم.
او معتقد است بین عکاسی خبری و عکاسی مطبوعاتی تفاوت‌هایی وجود دارد و می‌گوید: عکاس خبری خود را همیشه محدود به خبرها و اتفاق‌ها می‌کند ولی عکاس مطبوعاتی همیشه دنبال اخبار و جریان‌هایی است که کشف کند و معمولاً به سراغ موضوعاتی می‌رود که پتانسیل رسانه‌ای شدن را دارند، اما پیش از این کسی دنبالشان نرفته‌است. عکاس مطبوعاتی ریزبین‌تر از عکاس خبری است. البته وقتی عکاسی مطبوعاتی می‌کنی خودبه‌خود عکاس خبری هم محسوب می‌شوی در واقع با همه تفاوت‌هایی که این دو نوع عکاسی دارند، خیلی وقت‌ها لازم و ملزوم یکدیگر هستند.
امیری، مدیر نمایشگاه‌های خانه عکاسان ایران با اشاره به عدم آشنایی بسیاری ازعکاسان با شاخه‌های این هنر یادآور می‌شود:بسیاری فکر می‌کنند عکاسی فقط گرفتن عکس است و عکاسان خبری بیشتر دچار این مشکل هستند.آنها همیشه سفارشی کار می‌کنند، سوژه را از روزنامه یا خبرگزاری می‌گیرند و بعد عکاسی می‌کنند.
اغلب این عکس‌ها نوعی جمع آوری اسناد و مدارک و ثبت وقایع است و کمتر در این عکس خبری تولید شده. یک عکس ژورنالیستی تاریخ مصرف دارد اما یک عکس خبری این طور نیست، عکس خبری پتانسیل جاودانه شدن را دارد.
حسین قندی یکی از داوران مسابقه هم با تأکید براین‌که ما عکاس‌های خوبی در کشور داریم، می‌گوید:متأسفانه عکاسان خبری ما زیاد با مقوله خبر آشنا نیستند، آنها باید در کنار آموزش عکاسی، خبر را هم یاد بگیرند و با فاکتورهای اساسی خبر آشنا شوند.وی یادآور می‌شود: یک عکاس خبری باید توجه داشته باشد که برای برخورداری یک عکس از حرکت و فعلیت نیازی نیست حتما حرکت فیزیکی در اثر به نمایش درآید بلکه این حرکت می‌تواند یک حرکت معنوی و غیرفیزیکی باشد.
کارن فیروز یکی دیگر از داوران مسابقه با اشاره به پیشرفت عکاسی در ایران می‌گوید:متأسفانه یکی از مشکلات جدی عکاسان ما عدم تسلط آنها به سایر زبان‌هاست و همین امر مانع ارتباط آنها با مطبوعات سایر کشور و ارائه عکس به‌آن‌ها می‌شود. این در حالی است که عکاسان ما توانایی و پتانسیل این کار را دارند.
یکی از مشکلات و نقاط ضعف عکاسی در کشور عدم برگزاری مسابقات و جشنواره‌های مستمر در این حوزه است. بر خلاف برخی از حوزه‌ها مانند فیلم و موسیقی که ما شاهد برگزاری بیست و چندمین دوره مسابقات آن هستیم، در بخش عکاسی هرگز این اتفاق نیفتاده‌است و اگرچه هر ساله مسابقات بسیار زیاد عکاسی در کشور برگزار می‌شود اما این مسابقات استمرار پیدا نمیکنند و بعد از چند دوره انگشت شمار متوقف می‌شوند. مثلا دوسالانه عکاسی ایران در حالی در کشور ما برگزار شد که 5 سال از آخرین برپایی آن می‌گذشت! مسابقه عکس کاوه گلستان متوقف شده‌است! و....
امیر امیری، مدیر نمایشگاه‌های خانه عکاسان ایران با اشاره به برگزاری حدود 35 جشنواره و مسابقه عکاسی به‌صورت سالانه در تهران می‌گوید:اگرچه تعداد زیاد این مسابقات باعث می‌شود ما در تمام شاخه‌های عکاسی مسابقه داشته باشیم، اما اغلب این مسابقات مقطعی و غیرحرفه‌ای هستند. بسیاری از این مسابقات توسط ارگان‌ها و سازمان‌هایی برگزار می‌شوند که عکاسی اصلا در حیطه فعالیت‌ها و اهداف آنها نیست.
